我在火葬场的那些年李自在秦柔雪
我在火葬场的那些年李自在秦柔雪最新章节：
“吃完饭，我们就该回去了吧！”许小恬朝对面的男人寻问
“你们干嘛呢？”这时候，叶轻雪出来，奇怪的看了两人一眼
再看杨云帆身旁那些黑衣大汉，挺直脊背，站着的时候，双手不由自主的贴着裤缝，一看就是军人作风
如果穿上去，会很好看的话，就不会退了
真言门如今已经被天庭覆灭，师尊为了防止本门功法失传，将门内高深功法典籍封印在了一处地方
不过黑衣女子所戴的斗笠却被掀开一角，露出半张面孔
她性格本就如此，而且，以她的身份，也不需要刻意在杨云帆这个小辈面前，故意装客气
“后来，蒂娜渐渐长大，我开始教她修炼
朝露晨曦，有太阳神鸟从海的东边，扶桑神木上，一跃而起，飞跃整个大地，落入极西之地的若木神树之上
它的身上挂着一堆丑陋的肥肉，毛发虽然旺盛，可却十分杂乱，火红之中，夹杂着一些白色斑点
我在火葬场的那些年李自在秦柔雪解读：
“ chī wán fàn ， wǒ men jiù gāi huí qù le ba ！” xǔ xiǎo tián cháo duì miàn de nán rén xún wèn
“ nǐ men gàn ma ne ？” zhè shí hòu ， yè qīng xuě chū lái ， qí guài de kàn le liǎng rén yī yǎn
zài kàn yáng yún fān shēn páng nà xiē hēi yī dà hàn ， tǐng zhí jǐ bèi ， zhàn zhe de shí hòu ， shuāng shǒu bù yóu zì zhǔ de tiē zhe kù fèng ， yī kàn jiù shì jūn rén zuò fēng
rú guǒ chuān shǎng qù ， huì hěn hǎo kàn de huà ， jiù bú huì tuì le
zhēn yán mén rú jīn yǐ jīng bèi tiān tíng fù miè ， shī zūn wèi le fáng zhǐ běn mén gōng fǎ shī chuán ， jiàng mén nèi gāo shēn gōng fǎ diǎn jí fēng yìn zài le yī chù dì fāng
bù guò hēi yī nǚ zǐ suǒ dài de dǒu lì què bèi xiān kāi yī jiǎo ， lù chū bàn zhāng miàn kǒng
tā xìng gé běn jiù rú cǐ ， ér qiě ， yǐ tā de shēn fèn ， yě bù xū yào kè yì zài yáng yún fān zhè gè xiǎo bèi miàn qián ， gù yì zhuāng kè qì
“ hòu lái ， dì nà jiàn jiàn zhǎng dà ， wǒ kāi shǐ jiào tā xiū liàn
zhāo lù chén xī ， yǒu tài yáng shén niǎo cóng hǎi de dōng biān ， fú sāng shén mù shàng ， yī yuè ér qǐ ， fēi yuè zhěng gè dà dì ， luò rù jí xī zhī dì de ruò mù shén shù zhī shàng
tā de shēn shàng guà zhe yī duī chǒu lòu de féi ròu ， máo fà suī rán wàng shèng ， kě què shí fēn zá luàn ， huǒ hóng zhī zhōng ， jiā zá zhe yī xiē bái sè bān diǎn
